Uitstelgedrag – Waar moet ik beginnen?
Herken je dat: je hebt de opdracht gekregen om over 3 weken jouw bijdrage aan het project aan te leveren. Tijd genoeg, maar er komt niks op papier. Het blijft in je hoofd en komt er niet uit.
3 weken de tijd, ruim voldoende tijd om voor te bereiden. Begint met inlezen en je verdwaalt in de informatie. Het doel van het project, de afwegingen, het belang van jouw aandeel.
Waar moet ik beginnen?
De twijfel begint. Welke eisen worden er gesteld – wat wordt van me verwacht? Kan ik dat wel?
En dan begint de stress.
De opdracht blijft in je hoofd zitten. Er komt niets op papier. En de tijd vordert. Je ervaart druk. Dan begint je interne stem tegen je te praten. ‘Kom op, begin met het uitwerken van de hoofdlijnen. Je wilt beginnen en weer komt niets op papier en verzin je smoesjes voor jezelf:
- Als ik nu eerst die 2 mailtjes nog beantwoordt, dan begin ik daarna.
- Ik moet ook nog even die en die bellen en als ik dat heb gedaan dan….
- Morgenvroeg begin ik meteen, want dan ben ik fris …
- Ik heb een gezonde dosis stress nodig om te kunnen presteren en ik heb toch nog tijd genoeg….
Uitstel gedrag en blijven hangen in overdenken en niet tot actie overgaan.
Je begint jezelf schuldig te voelen.
Jouw interne stem spreekt je toe: boos, teleurgesteld, verwijtend. En dat geeft onrust en stress. Je moet zoveel en je komt in opstand.
Waar komt dat uitstelgedrag vandaan?
Uitstelgedrag over taken die gedaan moeten worden (zowel in werk als privé) en waarvan je weet dat het niet goed is dat je ze uitstelt. Dit heeft dan vaak weer tot consequentie dat het stressverhogend werkt en zo ontstaat mogelijk een vicieuze cirkel. Uitstellen heeft met een vorm van angst te maken. Angst het niet goed genoeg te doen of angst om beoordeeld te worden. En dan komt de perfectionist in jou als persoon naar boven. Je mist de zelfdiscipline en daadkracht en de angst te worden afgewezen – het niet te kunnen.
Perfectionisme is een overlevingsmechanisme, vaak ontstaan in onze kindertijd.
Al op jonge leeftijd leren we ons aan te passen. Heel goed, want wij mensen zijn groepsdieren en door ons aan te passen worden we door de groep geaccepteerd. Op een bepaald moment in je leven, vaak als jong kind en meestal onbewust, stel je vast dat je niet OK bent, zoals je het nu doet. Je wordt gecorrigeerd en in het ergste geval word je gestraft.
Je verliest je eigen ‘ik’ en gaat het gedrag van je omgeving na-apen om geaccepteerd te worden. Er ontstaat een patroon van aanpassen om het goed te doen en gewaardeerd te worden. Bang om het niet goed genoeg te doen, gaan we twijfelen, uitstellen. Onze oude ‘angst’ om afgewezen te worden is zo diep ingesleten. We herkennen niet meer wat we zelf belangrijk vinden en waar we op kunnen vertrouwen om te zijn wie we willen zijn. En dan komt te stress.
Angst kunnen we alleen maar overwinnen door LEF te tonen het anders te gaan doen.
En hoe moeilijk is het om zelf te ontdekken wat je zou kunnen doen om te veranderen.
Ben jij moed om ermee aan de slag te gaan en zoek je daarbij hulp?
Neem dan gerust contact op om samen te ontdekken hoe jij anders naar jouw ‘perfectionisme’ kunt leren kijken.